+0 سئودیم
حماسه‌های زیبا و دلنشین «گول تیگین»، «آلپ ارتونقا»، «گیلگه میش»، «دده قورقود»، و ده‌ها سنگ نبشته و کتیبه‌ی بازمانده از اعماق قرون و اعصار، حکایت از فرم ادبی بهنجار و بسامانی از زبان ترکی باستان دارد. شیوه‌ی به کار رفته در سه سنگیاد مورد بحث کتاب حاضر نیز نشانگر تکامل شیوه‌ی مکتوب ترکی باستان در قرون اولیه‌ی میلادی است.
به گزارش دورنانیوز، سنگیاد‌های جای گفتگو نشان می‌دهد که ترکی باستان، در آن عصر به لحاظ سنّت کتابت و نگارش، به مرحله‌ی والائی رسیده بود و پیشینه‌ی پر بار ادبی داشته است.
پیدائی فرم ادبی زبان ترکی، بحثی دراز آهنگ در دانش ترک شناسی است. دشمنان سیاه روی ما، ادعا می‌کنند که زبان ترکی فرم ادبی ندارد و مخلوطی از واژه‌های مغولی و فارسی و عربی و غیره است [۱]. اما ترکی پژوهان نشانه‌های شیوه‌ی مکتوب و مدروس و ادبی زبان ترکی را در قرن‌ها پیش از میلاد مسیح پی جویی می‌کنند. حماسه‌های زیبا و دلنشین «گول تیگین»، «آلپ ارتونقا»، «گیلگه میش»، «دده قورقود»، و ده‌ها سنگ نبشته و کتیبه‌ی بازمانده از اعماق قرون و اعصار، حکایت از فرم ادبی بهنجار و بسامانی از زبان ترکی باستان دارد. شیوه‌ی به کار رفته در سه سنگیاد مورد بحث کتاب حاضر نیز نشانگر تکامل شیوه‌ی مکتوب ترکی باستان در قرون اولیه‌ی میلادی است.
ادامه مطلب در لینک زیر : http://durnanews.ir/?p=144
